Allerlei stoffen die we als consument gebruiken of die worden geproduceerd in het stroomgebied komen via lozingen in de rivier terecht. Het is onacceptabel dat industriële stoffen en consumentenproducten normen overschrijden. Voor de stoffen die nog geen normen hebben willen we dat – vanuit het voorzorgsprincipe – de emissies zodanig beperkt worden dat de streefwaarden niet meer overschreden worden. Dergelijke stoffen horen niet thuis in de bronnen voor drinkwater.
Zowel puntlozingen als diffuse lozingen terugdringen
Sommige stoffen worden gereguleerd via lozingsvergunningen, sommige niet. Van sommige stoffen is bekend waar ze vandaan komen, van sommige niet. Enkele voorbeelden uit deze categorie stoffen die normen of streefwaarden overschrijden zijn fluoride, di-isopropylether, tributylfosfaat, complexvormers en benzo(a)pyreen. We letten bij lozingsvergunningen erop of het gebruik van de Maas voor de drinkwatervoorziening voldoende wordt meegewogen. We pleiten daarbij voor het meenemen van de voor ons relevante stoffen. Ook willen we dat rekening wordt gehouden met de juiste maatgevende afvoeren. De Maas kan nu eenmaal wat meer hebben bij een hoge afvoer, omdat er dan meer verdunning optreedt.
Holistische aanpak
Als de emissies niet afkomstig zijn van de producent van een stof maar van de gebruikers van een product dan spreken we die allebei aan. Misschien kan de producent een stof vervangen door een minder schadelijke. Wellicht heeft het zin om producten in de afvalfase, na gebruik door de consument, in te zamelen. Levert dat te weinig op dan moet de zuivering van rioolwater worden aangescherpt. Is dat ook niet mogelijk dan moeten de drinkwaterbedrijven hun zuiveringsinspanningen verhogen, maar dat is in strijd met de Europese Kaderrichtlijn water.
Meer rekening houden met drinkwaterbronnen
Er bestaat vrij strenge regelgeving in Europa voor zowel de toelating van stoffen op de markt, als voor industriële emissies. Er wordt echter niet altijd voldoende rekening gehouden met het gebruik van rivieren voor drinkwaterproductie. Dit is bij de overheid aangekaart en staat daar nu op de agenda. We spreken regelmatig met overheden en vertegenwoordigers van de industrie over stoffen die we vinden in de Maas. Met resultaat: dankzij nieuwe productieprocessen zijn enkele stoffen uit het verleden inmiddels geen probleem meer, zoals tritium, cadmium, MTBE en ETBE. Uiteraard volgen we of dit ook zo blijft.